Herken je soms iets in de volgende voorbeelden?

Op school:
– is stil zitten moeilijk?
– blijft het kind maar opstaan en loopt andere kinderen?
– maakt het kind op elke bladzijde prachtige tekeningen, mooi, maar het
werk komt niet af?
– vindt het kind het lastig om zijn schoolse taken op tijd af te ronden?

Thuis:
– is het voor je kind lastig om aan tafel te komen eten? Moet er altijd eerst nog wat af gemaakt worden?
– zit je kind altijd te dagdromen en reageert het nooit als je wat vraagt?
– maakt je kind (steeds) zijn speelgoed kapot?
– vindt jou kind het toch zo moeilijk of vervelend om je opdracht te
accepteren en uit te voeren?
– maakt je kind alleen nog maar huiswerkopdrachten en komt hij niet meer
aan spelen toe?

Waarom doen ze toch zo? Je krijgt er de kriebels van, je begint je geduld te
verliezen, positief benaderen wordt steeds lastiger, eigenlijk lukt het je niet
meer.

We kunnen ook op een andere manier naar deze ‘problemen’ kijken:
– Is het stil zitten zo moeilijk omdat hij een bewuste beweger is?
– Loopt hij elke keer naar een andere tafel omdat hij een stille helper is?
– Zijn die tekeningetjes zo dwangmatig omdat ze een mooi maker is?
– Heeft het kind moeite met de schoolse taken omdat het een planmaker is?
– Moet je kind altijd nog even iets afmaken omdat hij een bezige bij is?
– Maakt je kind het speelgoed kapot omdat hij een ontstaansbegrijper is?
– Heeft je kind het talent alleen als ik het wil?
– Maakt je kind zoveel huiswerk omdat het een kennisspons is?

Als we het zo bekijken gaat er een wereld van mogelijkheden open!